Online alışveriş, internet üzerinden satıcılardan mal ve hizmet satın alma sürecidir. World Wide Web’in ortaya çıkmasından bu yana, tüccarlar ürünlerini internette vakit geçiren insanlara satmaya çalıştılar. Alışveriş yapanlar evlerinin rahatlığında internet mağazalarını ziyaret edebilir ve bilgisayar başında otururken alışveriş yapabilirler.
Tüketiciler çevrimiçi mağazalardan çok çeşitli ürünler satın alabilir ve ürünlerini çevrimiçi sağlayan şirketlerden hemen hemen her şey satın alınabilir. Kitaplar, giysiler, ev aletleri, oyuncaklar, donanım, yazılım ve sağlık sigortası, tüketicilerin çevrimiçi bir mağazadan satın alabileceği yüzlerce üründen sadece birkaçıdır.
Bir online mağaza kurmak ve bir şirket kaydetmek için sanal ofis hizmetini kullanabilirsiniz.
Birçok insan kolaylık nedeniyle çevrimiçi alışveriş yapmayı tercih ediyor. Örneğin, bir kişi bir tuğla-harç mağazasında alışveriş yaptığında, mağazaya gitmesi, bir park yeri bulması ve ihtiyaç duyduğu ürünleri bulana kadar mağazanın içinde yürümesi gerekir. Satın almak istediği eşyaları bulduktan sonra, genellikle kasada uzun kuyruklarda beklemesi gerekebilir.
Buna karşılık, çevrimiçi alışveriş tüketicilerin bu dezavantajlardan kaçınmasına yardımcı olur. Bir kişinin yalnızca İnternet’e giriş yapması, mağazanın web sitesini ziyaret etmesi ve istediği ürünleri seçmesi yeterlidir. Öğeler, satın almaya hazır olana kadar sanal bir alışveriş sepetinde tutulur. Alışveriş yapan kişi alışverişini yaparken pijaması ile kalabilmekte ve işlem sabahın erken saatlerinde veya gece geç saatlere kadar gerçekleştirilebilmektedir. Çevrimiçi mağazalar neredeyse hiç kapanmaz.
Kolaylığa rağmen, herkes çevrimiçi ürün ve hizmet satın almayı seçmiyor. Bazı insanlar fiziksel olarak bir mağazaya gitme ve alışveriş sürecini deneyimleme fikrini sever. Ürünlere dokunmayı, kıyafetleri denemeyi ve diğer insanlarla birlikte olmayı severler. Online alışveriş, alışveriş yapanların ürünlere dokunmasına veya herhangi bir sosyal etkileşime girmesine izin vermez ve aynı zamanda ürünü satın aldıkları gün eve götürmelerine de izin vermez.
Diğer insanlar, kredi kartı bilgilerinin ele geçirileceğinden korktukları için çevrimiçi alışveriş yapmaktan endişe duyabilirler. İnternet üzerinden ürün satın alırken kredi kartı bilgilerinin verilmesi gerektiğinden bireylerin kimlik hırsızlığı mağduru olmaları mümkündür. Güvenli sunucuların kullanılması yardımcı olabilir, ancak bu, kredi bilgilerinin gizli kalacağının garantisi değildir.
Bazı tüketicilerin internetten alışveriş yapmaktan kaçınmasının bir başka nedeni de, satın aldıkları ürünlerin web sitesinde doğru bir şekilde gösterilmeyeceğinden veya daha düşük kalitede olacağından endişe duymalarıdır. İnternet üzerinden satın alınan giysileri denemek de mümkün değildir, bu nedenle tüketicinin giysinin tam olarak oturduğundan emin olmak için vücut ölçülerine güvenmesi gerekir. Giysiler postayla ulaşırsa ve çok küçükse, geri postalanması gerekir, bu da bazı müşterilerin karşılaşmak istemeyebileceği olası bir rahatsızlıktır.
Tarih
Başlangıçlar
Çevrimiçi alışveriş fikri, World Wide Web’den önce gelir. Videotext’e dayalı bir yerli televizyondan gerçek zamanlı işlem işleme teknolojisi ilk olarak 1979’da, 1984’teki ilk Tesco pilot sistemi de dahil olmak üzere Birleşik Krallık’ta sistemler tasarlayan ve kuran Michael Aldrich tarafından gösterildi.[1] İlk işletmeler arası (B2B) bilgisayar ağı 1981’de Thomson Holidays tarafından oluşturuldu.[2]
1990’da Tim Berners-Lee, ilk World Wide Web sunucusunu ve tarayıcısını yarattı. 1992’de Charles Stack, Jeff Bezos’un Amazon.com’u kurmasından iki yıl önce, Book Stacks Unlimited (Books.com) adlı ilk çevrimiçi kitapçıyı kurdu. 1994 yılında, çevrimiçi bankacılık ve Pizza Hut tarafından çevrimiçi bir pizza dükkanının açılması gibi başka gelişmeler de gerçekleşti. Aynı yıl, Netscape, çevrimiçi olarak aktarılan verilerin SSL şifrelemesini (Güvenli Yuva Katmanı) tanıttı ve bu, güvenli çevrimiçi alışveriş için gerekli hale geldi. 1995’te Amazon çevrimiçi alışverişini genişletti ve 1996’da eBay ortaya çıktı.
Büyüme
İlk çevrimiçi alışveriş yapanların çoğu, bilgisayar teknolojisine aşina olan genç eğitimli erkeklerdi, ancak 2001 yılına gelindiğinde kadınlar çevrimiçi nüfusun yüzde 52,8’ini oluşturuyordu.[3] Çevrimiçi alışveriş, 1999 yılına kadar halkın dikkatini çekmişti ve hem internet girişimleri hem de tanınmış perakendeciler, ürünlerini sunan Web sitelerini başlattılar. 1999 yılının Noel alışveriş sezonunda, birçok tüketici alışverişlerini ilk kez çevrimiçi yapmaya çalıştığında, perakendeciler siparişlerini verimli bir şekilde işlemek ve göndermek için kendilerini hazırlıksız buldular. Çevrimiçi perakendeciler müşteri hizmetlerini iyileştirdi ve FedEx ve UPS gibi nakliye şirketleri artan trafiği karşılamak için operasyonlarını genişletti. Aralık 2008’e kadar birçok çevrimiçi perakendeci, Noel Arifesinde son dakika alışveriş yapanlara garantili bir gecede teslimat sunarak satışlarını artırmayı başardı.
Çevrimiçi perakendeciliğin potansiyeli üzerindeki heyecan, 1999-2001 arasındaki “dot.com balonu” sırasında gerçekçi olmayan iş beklentilerine yol açtı. Start-up’lar, depo ve dağıtım sistemlerinin fahiş maliyetini hesaba katmadan, market ve köpek maması gibi ürünleri İnternet üzerinden satmaya çalıştı. Bununla birlikte, yerleşik perakende mağazaları ve özel ürün satıcıları olan şirketler, halihazırda sahip oldukları altyapıyı kullanarak müşteri tabanlarını genişletebildiler.
tüccarlar
Birçok başarılı sanal perakendeci, dijital ürünler (bilgi depolama, alma ve değiştirme dahil), müzik, film, eğitim, iletişim, yazılım, fotoğraf ve finansal işlemler satar. Bu tür şirket örnekleri şunları içerir: Google, eBay ve Paypal. eBay’deki çok sayıda satıcı da dahil olmak üzere çok sayıda başarılı pazarlamacı, gerçek envanter tutmadan somut malların işlemlerini kolaylaştırmak için Drop Shipping veya bağlı kuruluş pazarlama tekniklerini kullanır. Ağırlık değeri yüksek olan ve standart bir posta kutusuna kolayca sığabilen kitaplar, CD’ler ve mücevherler gibi küçük eşyalar özellikle sanal mağazalar için uygundur. Belki de en uzun süredir devam eden dot-com şirketi olan Amazon’un ilk başarısı, nakliyesi kolay ürünler satmaya dayanıyordu.
Yahoo!, Amazon.com ve eBay gibi yüksek hacimli web siteleri, küçük perakendecilere çevrimiçi mağazalar için barındırma hizmetleri sunar. Bu mağazalar, entegre bir gezinme çerçevesi içinde sunulur. Çevrimiçi mağaza koleksiyonları bazen sanal alışveriş merkezleri veya çevrimiçi pazar yerleri olarak bilinir.